Ik was donderdagavond uitgenodigd op een eetfestijn in Zomergem, georganiseerd door een vriendin die binnenkort de Mont Blanc gaat beklimmen en nog wat centjes in het laatje kon gebruiken. Op het menu: beenham of spaghetti, met daarna een partijtje bowling. Ik was ingeschreven en zag het al helemaal zitten, tot een uitnodiging in mijn e-bus viel voor een 'origineel eetfestijn'... Culinaria.
Ik moest dus kiezen tussen een bowlingtempel in Zomergem of het statige
Tour & Taxis in Brussel, tussen beenham van ongetwijfeld een goeie traiteur of bordjes van met vele Michelin sterren gelauwerde chefs... Ik hoefde geen 2 keer na te denken en reed gezwind naar de hoofdstad (zo gezwind dat ik mijn handtas op kantoor vergat). Ik zag het helemaal zitten, want Els van de Yummy Blogsisters zou er ook zijn. Dat zou een gezellig weerzien worden!
Na "Into the Raw" in 2013 was dit jaar "Origineel eetfestijn" het gekozen thema, had ik in de gauwte nog gelezen op de
website. Ik was benieuwd of de chefs - met hun overheerlijke, maar meestal minuscule porties - die verwachtingen zouden kunnen inlossen. Wanneer je mij vraagt wat "eetfestijn" oproept, dan denk ik aan: lange landelijke tafels, overladen met bloemen en kaarsen boordevol spijs en drank, aan het spit draaiende zwijntjes, veel lachende en pratende mensen, ambiance,...
Nog voor Els en ik toegang kregen tot de zaal, stond daar al een gedekte tafel die meteen alles wat ik voor ogen had weergaf. 't was precies of de organisator mijn gedachten geraden had!
Verwachtingsvol gingen we binnen, waar we al meteen een glaasje Leffe met een bijpassend stukje kaas gepresenteerd kregen. Voor mij een blond biertje met daarbij een spietje Emmenthal, voor Els
the heavy stuff: bruine Leffe met Tête des Moines, beiden met een meer uitgesproken smaak.
We schreven ons in voor 2 ateliers op de Foodie Square: 'vintage cocktails' met whisky gegeven door de sympathieke Matthieu Chaumont van
Chez Hortense en kaas- en theecultuur met Fabienne Effertz.
Alvorens ons richting workshop te begeven, nuttigden we eerst onze amuse. We kozen alle twee voor het gekonfijt konijn van Broes Tavernier van
't Vijfde Seizoen in Aalter. Dit had immers uitstekende commentaren gekregen van collega-bloggers die op woensdagavond al waren langs geweest. Dat onze collega's smaak hebben, dat wisten we al en dat werd nogmaals bevestigd: dit hapje was 'boenk erop'.
Al helemaal gelukkig (en ikzelf ook al een beetje 'in de wind', na die Leffe op mijn hongerige maag) schoven we aan om een '
Old Fashioned' cocktail te maken op basis van Bourbon. Ook de Foodie Square was helemaal volgens het thema ingericht: lange tafels gemaakt van ruwe boomstronken, keiveel kaarsen op tafel gewoon in flessen gepropt i.p.v. in kandelaars,... Op enkele ijsblokjes en een suikerklontje en een reepje sinaasappelzeste na bestond de cocktail uit niets anders dan alcohol... zware alcohol. Bourbon, 2 soorten Bitter,... Toen ik het drankje naar binnen werkte, wist het niet of het eerst naar mijn maag moest zakken, of naar mijn hoofd moest stijgen... Het koos voor dat laatste.
Dringend toe aan voedsel, stapten we met vaste trend (ahum, alhoewel...) af op de stand van
Arabelle Meirlaen en van Laurent en Vincent Folmer van
Couvert-Couvert. Els en ik waren zo slim geweest om elk voor een ander menu te kiezen, zo konden we gewoon van àlle bordjes proeven. Arabelle serveerde moelleux van zalm met ingedikte jodiumrijke jus. De gebroeders Folmer brachten eend uit Challans, wortel, zeewier en olijf. Beide borden werden door ons op oooh's en aaaah's onthaald. Beide gerechten zijn smaakbommen die je onmogelijk onberoerd kunnen laten. Vraag me niet om een 'winnaar' aan te duiden.
Gezellig keuvelend trokken we naar de volgende chefs:
Yves Mattagne scoorde met sint-jacobsvrucht, ganzenlever, wortelmousseline, peper, gember, plumsaus, pindanoot, krokant gebakje met sesamzaad en ook
Sang Hoon Degeimbre toonde met zijn geroosterd Engels lam met kruiden, lactogefermenteerde groenten en volle jus dat hij niet voor niets 2 Michelin sterren heeft. 2 toppertjes die ons omver bliezen! Superlatieven tekort...
Onze volgende halte was bij Axel Colonna-Cesari van
Centpourcent die 3 x tonijn serveerde: tartaar, tataki en crème van tonijn met citrusvruchten. Els schoof aan bij Mario Elias van
Le Cor de Chasse voor een bordje Féra (een vis die alleen in het meer van Genève voorkomt) met sjalotjes, gefermenteerde selder en appelen, karnemelk van de hoeve van Paquay. De tonijn was overheerlijk, alleen spijtig dat hij niet met een bijpassend glaasje wijn geserveerd werd, maar met de alomtegenwoordige Leffe die de delicate tonijn helemaal overstemde.
Opeens beseften we dat we door al dat lekkers (en ik geef toe, het vele babbelwater...) onze workshop kaas en thee compleet uit het oog verloren waren. Sorry, Fabienne!
Voorlaatste stop waren 'restaurants'
Magis en
Dôme met respectievelijk bouillon van hooi met asperges, eendenlever en kippenoester en een kopje bouillon van groene groenten en oesters, huisbereide Pastrami, krokant gebak met boekweit. Noch het ene, noch het andere konden ons bekoren, maar da's puur persoonlijk natuurlijk. We lazen bij andere bloggers wel wildenthousiaste commentaren.
Als laatste (en eigenlijk was ik al helemaal voldaan) trokken we naar de sympathieke
Benoit Dewitte van het gelijknamige restaurant uit Zingem die aan de slag ging met kalfswang met op stro gerookte knolselder, bonenkruid en olijf en naar Laury Zioui van
L'éveil des sens voor een bordje gekonfijte ganzenlever in Alpage AOP Gruyèreroom met balsamico en Medjoul dadel. Aangezien Els geen foie lust, at ik mijn bordje helemaal alleen leeg en liet ik haar het volledige bordje kalfswang opeten. Ze was vol lof (en bombardeerde het gerecht zelfs illico presto tot één van de beste van de hele avond!) en wilde meteen met mij een lunchafspraak bij Benoit vastleggen. Deal, Els!
Els is niet zo'n zoetemondje en sloot haar avond af met
Zwitserse kazen, ikzelf koos - uiteraard - voor het dessertbord met 2 gebakjes van
Delrey&
Jean-Philippe Darcis. Het dessert van Delrey was mierzoet en het bladerdeeg van Darcis was te hard gebakken. Met andere woorden, de nagerechten losten naar mijn bescheiden mening de (te?) hoog gespannen verwachtingen niet helemaal in.
Langzaam slenterden we naar de uitgang, maar niet zonder eerst nog eens langs de stand van
Hendrik Dierendonck te passeren die met veel kunde zijn stiel demonstreerde. Ware het niet dat ik mijn handtas vergeten was en dus geen duit op zak had, maar ik had zijn stand leeg gekocht: Holstein rund, Aubra, Limousin, Rubia Gallega,... Een geluk bij een ongeluk dat die handtas nog bij
Wax stond, of ik had de rest van mijn maandloon daar achtergelaten!
Slotconclusie: dit is inmiddels de 6de editie van Culinaria en ik had het geluk om ook alle voorgaande edities mee te maken. Er zit nog geen sleet op het concept. Integendeel. Elk jaar komt het evenement vernieuwend uit de hoek, dankzij het totaal andere thema en bijhorende aankleding. Deze editie hoort, mijns inziens, tot de toppers. De sfeer was ongelooflijk gezellig en de chefs lieten zich van hun beste kant zien. Kortom, Culinaria is het gastronomische topevenement dat het pretendeert te zijn en lost alle beloftes in. Culinaria loopt nog tot en met zondag. Allen daarheen! Best wel je tickets vooraf bestellen via de
site. Wij blokkeren alvast onze agenda voor volgend jaar, maar gaan ondertussen zeker eens de voetjes onder tafel schuiven bij
Benoit Dewitte voor een lunch. Is het niet, Els?
