Hap & tap

Zie je dat groene blaadje onder mijn tartaar uitpiepen? Wel, dat is oesterblad... en ik heb het halve land afgereden om het te vinden. Allez, da's lichtekes overdreven, maar toch. Ik was eerst, op aanraden van een paar foodievriendinnen, naar groothandel Kathy Van Landschoot in Gent gereden. Ik vond er inderdaad heel wat: eetbare bloemetjes, cresssoorten,... maar geen oesterblad.

Toen schoot me ineens te binnen dat ik er gezien had in de giga moestuin van collega-blogster Christine Van Imschoot toen ik bij haar onlangs een kookles ging volgen. Ik stuurde haar een sms en kreeg prompt bevestiging én meteen ook een uitnodiging om op de koffie te komen. Twee vliegen in 1 klap! Waar ik evenwel geen rekening mee had gehouden, was dat door de werken op de E40 de afrit Oosterzele afgesloten was... Dat betekende dat ik helemaal moest doorrijden tot Erpe-Mere en terugrijden - voor zover ik kon rijden, ik stond meer in de file stil dan ik reed - vooraleer ik bij Christine in de tuinzetel neerplofte.

Als ecologische voetafdruk kan dat tellen voor 1 oesterblad, maar... ik kreeg ook nog een pak ander moois mee van Christine (o.a. de bosaardbeitjes die ik gebruikte voor mijn frozen yoghurtijs) én ze verklapte me dat er een bijzonder mooie kookwinkel in het dorp van Oosterzele was. Zoiets hoef je me geen 2 keer te zeggen, natuurlijk. Maar inderdaad, hoe is het mogelijk dat in zo'n boeren*** (excuseer me voor de term) zo'n parel van een winkel verborgen zit? Ik moest er serieus op mijn tanden bijten om niet "van alles wat" te kopen. Ik beperkte me tot een paar potjes (die roze die ik ook al gebruikte voor mijn ijs), een lepeltje en nog een 4-tal ovenvaste minischaaltjes voor mijn crème brûlée van foie gras (recept volgt later).

Dat allemaal maar om te zeggen dat als iets in mijn koppeke zit, het niet in mijn *** zit (ai, 2 keer in 1 blogpost bezondig ik mij aan dit slang woord). Maar voor de bloggerscontest van Jules Destrooper (zie vorige blogpost, klik) is geen moeite me teveel. Geluk zit soms in een klein koekje of (oester)blaadje... ;-)

Hapje geserveerd op Dusk tableware van Serax.

#JulesBloggersContest, #JulesDestrooper

Nodig voor 4 hapjes

1 pakje natuurboterwafels van Jules Destrooper

Voor de tartaar:
125 g kalfsvlees
2 Gillardeau oesters
1/2 sjalotje, fijngesnipperd
3 el olijfolie
1 el chardonnay azijn
Flink wat zwarte peper van de molen
Zout

Voor de mayonaise:
1 ei
2 kl mosterd
1 kl citroensap
Het oestervocht
250 g zonnebloemolie
2 snuifjes peper
1/2 kl zout

Voor de afwerking:
Oesterblad
1 bintje
Grof zeezout (bv. Maldon)

Werkwijze

Snijd het vlees met een scherp mes in brunoise.
Steek de oesters open en vang het vocht op.
Snijd ook de oesters in brunoise en meng ze met de kalfstartaar.
Roer er de olijfolie en chardonnay azijn onder.
Breng de tartaar op smaak met de sjalot, peper en zout.

Maak de mayonaise door alle ingrediënten samen te mixen met een staafmixer in een hoge beker.

Verkruimel een natuurboterwafeltje grof in de vijzel.

Voor de pomme pont neuf:
Een pomme pont neuf is niks meer of min dan een dikke friet.
Schil de aardappel. Spoel grondig onder koud stromend water en snij in dikke frieten van 1,5 cm op 7 cm. Kook beetgaar in licht gezouten water en laat afkoelen.

Frituur de frieten goudbruin op 180° C. Laat het overtollige vet uitlekken op keukenpapier.

Strooi een snuifje grof zeezout over de frieten en serveer samen met de tartaar.
Werk de tartaar af met de crumble van natuurboterwafel.
Spuit een dotje oestermayonaise naast de tartaar en schik er een oesterblad tegen.

Voor het 3de en laatste recept van de Jules Destrooper bloggerswedstrijd (recepten 1 en 2 vind je hier: klik en klik) wist ik al heel snel dat ik iets wou doen met foie of faux gras. De (winnende) recepten zijn immers bestemd voor de decembereditie van het magazine Smaak en voor mij is er nu eenmaal niks dat meer bij eindejaar hoort dan foie of faux gras. Bovendien gaat ganzen- en/of eendenlever bijzonder goed samen met zoet. Toen ook de Foodpairing tool bevestigde dat de match helemaal goed zat, was ik zeker van mijn stuk.

Ik maakte de 3 hapjes op een en dezelfde dag, kwestie van ze jullie samen te kunnen presenteren. En wat vinden jullie ervan? Foodpairing experiment geslaagd? Is dit een triootje dat jullie je gasten met kerst of nieuw zouden voorschotelen?

#JulesBloggersContest, #JulesDestrooper

Nodig voor een 16-tal hapjes

Een pakje Gabriella speculaaskoekjes van Jules Destrooper

Voor de crème brûlée:
4 eierdooiers
1 volledig ei
80 g foie gras de canard of faux gras de Gaia
1/2 l room
40 g suiker
Peper en zout
Kandijsuiker
Eetbare bloempjes voor de afwerking (facultatief)

Bereiding

Mix de ingrediënten voor de crème brûlée zonder veel schuim te maken.
Breek de speculaaskoekjes in grote stukken en schik ze onderaan hittebestendige schaaltjes.
Verdeel de vloeistof hierover.
Zet de schaaltjes gedurende 20 minuten au bain marie in de oven bij 120° C.
Bestrooi de afgekoelde crème met bruine suiker en glaceer onder de grill of met een bunsenbrander.

Waarschuwing: laat geen kooktijdschriften rondslingeren als ik in de buurt ben! Die zijn niet veilig. Onlangs, toen we op doorreis naar de Mont Ventoux een nachtje bleven slapen bij onze vrienden, Geert en Mieke, van wijndomein La Gontarde lagen er allerlei magazines in het toilet. Je raadt het al: mijn oog viel op een oude Dolce. Uiteraard begon ik hierin te bladeren en vanzelfsprekend viel mijn oog op een recept: nemesis van chocolade.

Mijn aandacht was gewekt: 'nemesis', een woord dat ik niet kende gecombineerd met chocolade????!!!! (Eigenlijk moet dit zijn: vraagtekens x 10 en uitroeptekens x 20). Ik las het recept door en begon, ondanks het ontieglijk vroege uur, te watertanden. Toen we vertrokken was Geert een magazine armer en ik eentje rijker. ;-)

Op de terugreis van de Ventoux had mijn Franse baas mij aangeraden om een détour te maken naar La Cité du Chocolat van Valrhona. Zoiets moet je me geen 2 keer zeggen. Hoewel ik heel de terugreis moederziel alleen moest afleggen, was ik met geen stokken tegen te houden en belandde ik tussen een bus Engelse gepensioneerde toeristen (Benidorm Bastards maar dan British style) in de Boutique. Bloed, zweet en tranen heeft het me gekost, maar no sweat, no glory, ik stapte buiten met 2 zakken van 1 kg Noir Guanaja 70% in promotie: 2 halen, 1 betalen. De cirkel was rond: een recept gevonden in Frankrijk met chocolade uit la Douce France!

Google leerde mij veel over Nemesis. Dat het een Griekse godin was. Godin van de wraak. Godin van de vergelding. Godin der jacht... OK. Laten we het erbij houden dat dit een goddelijk lekkere taart is... die wraak neemt op je heupen. ;-)

Och ja, terwijl ik jullie nu toch reistips aan het geven ben, kom ik graag nog even terug op Domaine La Gontarde. Je kunt elke dag langsgaan bij deze supersympathieke Vlaamse wijnboeren om de 100% biologische wijnen met klinkende namen als Femme Fatale, Coup de Foudre, Don Juan, enz. te proeven, maar van 15 juni tot 15 september kan je er op dinsdag terecht voor "Balade et Repas dans les Vignes". Voor 35 EUR per persoon geniet je er van de heerlijke combinatie tussen wijn en gastronomie inclusief degustatie en een bezoek aan de wijnkelder van het domein. Reservatie is gewenst.

Bordje van de Perfect Imperfection collectie van Serax.

Nodig

340 g donkere chocolade
5 eieren
250 g suiker
200 g boter

Extra:
Bakpapier
2 bakvormen (de ene moet in de andere passen)

Bereiding

Verwarm de oven tot 150° C.

Klop de eieren met 1/3 van de suiker tot het volume verdriedubbelt, doe dit met een goede tafelmixer, met een handmixer gaat het veel moeilijker en met de hand is het onmogelijk.

Doe de rest van de suiker in een pan en voeg 75 ml water toe, laat koken tot de suiker opgelost is, haal van het vuur en voeg de chocolade en boter toe. Roer met een houten lepel tot alles opgelost is. Voeg alles samen, meng en doe in een met bakpapier bedekte bakvorm.

Zet deze bakvorm nu in een tweede bakvorm die voor 1/3 met water gevuld is. Plaats in de oven en bak 40 minuten.

Let op bij het uithalen voor het warme water. Laat afkoelen in de bakvorm. De taart mag nog kleverig zijn vanbinnen.

Dien op met frambozensorbet en frambozen. Strooi er geroosterde en gebroken hazelnoten over.

Tip: zorg dat het water waarmee je de 2de bakvorm vult al heel heet is. Zet het water eventueel een half uur vooraf in de warme oven. Laat de taart desnoods ook iets langer bakken. Die van mij was namelijk net niet genoeg gebakken en was nog iets te moelleux. Lees: in stukken snijden was niet evident. Je kon ze bijna oplepelen. ;-)

Bron: recept van Pieter Callant (De Kruier) in Dolce nr 16.

Eerst was er de pin van mijn collega Veerle met de nogal dringende opdracht: 'dees moeten we eens maken'. Daarna was er het potje lavendelbloemen dat ik kocht bij The Flavor Shop. Toen ik een week later aan de Mont Ventoux logeerde, vond ik er een passende Provence keukenhanddoek als prop voor mijn foto. Tot slot volgde nog een doorgedreven zoektocht naar paarse kleurstof: 3 Aveve's later was ik zover. Ik kon eraan beginnen. I love it when things come together!

Het enige dat voorlopig nog ontbrak, was tijd. Door een onverwacht gecancelde kookles kwam die er vroeger dan verwacht, al was de heetste dag van het jaar (zoniet van de eeuw en zelfs sinds de metingen) misschien niet ideaal om in een toch al bloedhete keuken ook nog eens de oven aan te zetten.

Ik las het recept nog even door en toen brak het (angst)zweet me nog meer uit: "When you’re ready to make the macarons, do so in a dry, climate controlled room. Like chocolate, macarons don’t perform well in humidity. If you’re making these in the summer, turn up the a/c for several hours before you start." Euh, de airco aanzetten? Ik héb helemaal geen airco. Alleen maar een aftands ventilatorke. Ach, no sweat, no glory!

Nu heb ik al regelmatig macarons gemaakt, telkens met succes. Maar ik weet dat er veel kan misgaan. Met een bang hartje begon ik eraan. Paars-witte macarons? Waren die niet bij voorbaat gedoemd om te mislukken? ;-) Wie mijn blog volgt, begrijpt waar deze opmerking vandaan komt. Voor wie hem niet volgt, deze korte kanttekening: ik ben een clubsupporter in hart en nieren. 'Onze' kleuren zijn blauw en zwart. De kleuren van de grootste rivaal zijn paars-wit.

Paars komt er bij mij dus nooit in. Niet voor kleren. Ik koop zelfs geen Always maandverband, wegens the wrong colour. ;-) Maar voor deze lavendelmacarons wilde ik wel een uitzondering maken. Voor een keer. Wel, ik heb het me niet beklaagd. Ze waren keilekker. En "opeten" is dat niet wat we gaan doen met die mannen van Anderlecht dit seizoen? ;-)

Nodig voor een 20-tal macarons

Lees eerst mijn tips even door voor je van start gaat.

180 g fijngemalen amandelpoeder
240 g poedersuiker
2 g zeezout
1 snuifje 'cream of tartar' (facultatief, dit kan weggelaten worden)
140 g of 150 ml eiwit van bio eieren (van ca. 4 grote eieren)
3 g eiwitpoeder (ook dit kan weggelaten worden)
80 g rietsuiker
Enkele druppels paarse kleurstof (denk eraan, de kleur wordt minder fel tijdens het bakken, je mag dus gerust een extra druppeltje in het beslag laten vallen)

Zeef het amandelpoeder, de poedersuiker en het zout en zet het apart.

Doe het eiwit (eventueel met de cream of tartar en het eiwitpoeder als je dat hebt) in de kom van een staande mixer met klopper. Klop de eiwitten los op de laagste stand. Drijf de snelheid geleidelijk op tot medium hoog. Wanneer de eiwitten beginnen vorm te krijgen, voeg je de rietsuiker en de kleurstof toe. Blijf kloppen tot de eiwitsneeuw stijve, glanzende pieken vormt.

Vouw de eiwitten met een spatel door de droge ingrediënten.

Doe het beslag in een spuitzak met spuitmondje #5 en spuit macarons van ca. 4 cm diameter op een silicone bakmatje. Laat het deeg gedurende 30 minuten à 1 uur drogen.

Verwarm de oven voor op 140° C (hier wijkt mijn recept af van het originele) en bak de macarons gedurende 20 minuten, waarbij je de bakplaat halfweg omkeert.

Laat afkoelen op een rooster. Wanneer ze volledig zijn afgekoeld, kan je ze makkelijk van het bakmatje halen. Gebruik geen spatel, je zou de voetjes kapotmaken en die geven de macarons net hun speciale look).

Vulling

180 g witte chocolade, gehakt
100 ml of 80 g room 40% vet
3 g gedroogde lavendelbloemetjes geschikt voor voeding
15 g zachte gezouten boter, in blokjes

Doe de gehakte chocolade in een kom. Warm de room op met de lavendel en laat gedurende 3 à 5 minuten trekken tot je de gewenste lavendelsmaak krijgt. Zeef en verwijder de lavendel.

Doe de room terug in de pan en breng zachtjes aan de kook. Giet de kokende room over de chocolate en roer tot de chocolade smelt. Als het niet lukt om de chocolade meteen te smelten, kan je de chocolade opwarmen in de microgolf met intervallen van 10 seconden, waarbij je tussenin roert, tot de chocolade volledig gesmolten is.

Roer er de boter onder. Laat afkoelen tot de ganache dikker wordt, maar wel smeerbaar blijft.

Smeer de gewenste hoeveelheid (of spuit, dat deed ik) tussen twee macaronschijven en druk zachtjes aan.

Bon appétit!

Bron: recept van de blog Fresh New England.

Op vrijdag ben ik al om 15u klaar met werken, waarna ik naar het grotenwarenhuis rijd om mijn boodschappen te doen voor een hele week. Nu is het precies alsof die mannen (of vrouwen?) van de Knack Weekend precies weten wanneer ze hun nieuwsbrief moeten uitsturen met hun weekmenu...

Week na week presteren ze het om hun e-news in mijn mailbox te droppen wanneer ik net van plan ben om mijn laptop af te sluiten. Hoewel ik dan al een weekmenu én boodschappenlijstje heb, piep ik toch nog snel even en heel vaak komt er toch nog een extra recept op mijn lijstje te staan. Zoals dit. Een ideaal dessert met het mooie weer, lekker, gezond, fris en klaar in no time!

Die 'no time' ging evenwel niet op voor het vinden van viooltjes, laat staan van eetbare viooltjes. Twee bezoeken aan tuincentra leverden niks op (behalve een zakje schelpen en 2 beukenhouten onderleggers als nieuwe props voor mijn foto's). Blijkbaar zijn viooltjes lentebloemen en dus kocht ik dan maar een niet eetbaar plantje, waarvan de kleuren goed matchen met de mango en aardbeien. No worries! Ik verwijderde het bloempje snel terug voor ik dit aan mijn man serveerde. Ik zou tenslotte niet willen dat hij een voedselvergiftiging oploopt voor/door mijn blog. ;-)

Kommetje van de Perfect Imperfection collectie van Serax tableware.

Ingrediënten

Voor 4 personen:
2 grote rijpe mango's
Sap van 2 limoenen
3 à 4 dl Moscato-wijn (bv. Muscat de Beaumes de Venise, je vindt die niet in de rayon van de wijnen, maar in het schap van de likeuren!)
2 el basilicum

Voor de afwerking:
4 mooie aarbeien
1 el basilicum
Enkele eetbare bloemen (bv. viooltjes)

Bereidingswijze

Schil de mango's en snijd het vruchtvlees in blokjes. Doe deze in een foodprocessor, samen met het sap van de limoenen, de wijn en basilicum. Pureer tot een gladde soep en zet koel weg.

Was de aardbeien en snijd ze in dunne plakjes. Snijd het basilicum in dunne reepjes. Verdeel de soep over vier borden of kommen en werk af met de aardbeien, basilicum en bloemetjes.

Bron: recept van de website van Knack Weekend.

Ik heb een topjob! Echt waar. Niet alleen zijn de meeste van mijn klanten (voor wie ik het community management op Facebook verzorg) actief in de foodsector (denk maar aan Brugge Kaas, Nazareth Kaas, Justin Bridou, Lima en heel binnenkort ook Imperial voor wie ik de Facebook pagina I love Baking mag opstarten. Stel je voor: I LOVE BAKING! Echt iets voor mij toch?), maar regelmatig komt mijn collega Pieter-Jan ook nog met leuke prospecten het kantoor binnengewaaid.

En zo gebeurde het dat hij vorige week een schattig minikookboekje van Werther's Original® op mijn bureau dropte samen met een zakje snoepjes. Tjah, die snoepjes verdwenen al snel in de monden van Simon, Steven, Ioulian en vooral Veerle. Maar geen nood. Ik kocht gewoon niet 1, maar 2 nieuwe zakjes van de karamelsnoepjes (het risico is immers te groot dat ze ook thuis in de monden van mijn 2 cookie- en snoepmonsters verdwijnen voor ik ermee aan de slag kan gaan).

Je kunt het zo gek niet bedenken of het snoepje wordt ervoor gebruikt in het boekje: als smaakmaker in cocktails (Werther's Original®, crème de cassis, gin, citroen, klinkt goed, vind je niet?), in hapjes, in desserts, in taarten, maar ook in hartige bereidingen. Och, och, wat een moeilijke keuze! Uiteindelijk besliste ik om deze trifle te maken. Volgens het boekje een *** dessert (qua moeilijkheidsgraad), maar dat viel heel goed mee. Qua smaak is dit wél 3 sterren waard!

Om het poeder van Werther's Original® te maken, heb je meerdere mogelijkheden. Ofwel stop je de snoepjes in een zakje en sla je erop los met een hamer of deegrol, ofwel gebruik je hiervoor een krachtige blender, zoals de Oster Versa. Deze krachtpatser is onlangs komen overgewaaid (Figuurlijk! Gelukkig niet letterlijk, want als er zo eentje tegen je hoofd waait, lig je gegarandeerd een week uitgeteld in het ziekenhuis!) uit de States, waar elke hipster er eentje staan heeft op zijn/haar aanrecht. Wel, ik ben ook een hipster. Yo! ;-) Maar later meer hierover.

Voor 4 personen

1 boterwafel

Voor de Werther's Original® siroop:
50 g Werther's Original® poeder
50 ml water

Voor de mascarponecrème:
70 ml Werther's Original® siroop
100 g mascarpone
100 ml room

Voor de limoencrème:
55 g suiker
4 eierdooiers
185 ml melk
185 ml room
15 ml limoensap
Zeste van 1 limoen

Voor de afwerking:
Blauwe bessen
Limoenzeste
Muntblaadjes

Bereiding

Snijd de boterwafel in kleinere stukken.

Voor de Werther's Original® siroop:
Meng het poeder met het water en breng langzaam en al roerend aan de kook. Zeef en laat afkoelen.

Voor de mascarponecrème:
Meng de mascarpone met de siroop tot je een homogene massa krijgt. Voeg de room toe en klop op tot je de structuur van half opgeklopte room bekomt.

Voor de limoencrème:
Klop de eierdooiers met de zeste van 1 limoen en de suiker tot een ruban. Breng ondertussen de melk met de room aan de kook. Giet op het dooiermengsel. Breng al roerend tot tegen het kookpunt. Voeg het limoensap toe. Zeef en laat afkoelen.

Voor de afwerking:
Leg in een glas wat verkruimelde boterwafel. Schik er wat blauwe bessen op en lepel er wat mascarponecrème over. Giet er dan wat afgekoelde limoencrème over en werk af met wat blauwe bessen en limoenzeste.

Bron: het minikookboekje van Werther's Original®.

Eerlijk is eerlijk. Normaal zouden deze mini-quiches nooit op mijn blog beland zijn, ware het niet dat ze in de lente editie van de Knack Weekend staan en dus automatisch tot mijn challenge behoren. Waarom niet? Te eenvoudig. Te hoog 'Dagelijkse Kost' gehalte voor mijn blog. Niks tegen de Jeroen, zenne. Verre van! Integendeel. Ik vind Jeroen een keisympathieke gast. En ik kan het weten. Ik mocht ooit een dagje meedraaien in zijn keuken. Lees hier mijn verslag (klik).

Maar aangezien ik bijna alle desserten van het speciale Knack nummer al gemaakt heb, MOET ik wel overschakelen op de andere gangen. Wel dit hapje heeft ons aangenaam verrast. Het is super eenvoudig én snel klaar én best heel lekker (na een drukke werkdag in 1-2-3 gemaakt). Het viel zo in de smaak dat ik het zelfs nog eens ga maken. Ooit. Als mijn blog TO DO lijstje wat geminderd is. Als Pasen en Pinksteren op een dag valt dus. ;-)

Voor 12 quiches

400 g (diepvries)erwten
4 lente-uien
2 tenen knoflook
400 g zure room
4 eieren
100 g geraspte parmezaan
Een snuifje nootmuskaat
Zachte boter voor de muffinvormpjes
275 g bladerdeeg (ik nam 1 rol en dat volstond)

Bereiding

Blancheer de erwten 1 à 2 minuten in kokend water. Giet af.

Maak de lente-uien schoon en snijd in plakjes. Pel en snipper de knoflook.

Meng de zure room, de eieren en de helft van de geraspte parmezaan door elkaar. Voeg de lente-uien en knoflook en de erwten toe. Kruid met peper, zout en nootmuskaat.

Verwarm een heteluchtoven voor op 180° C. Vet twaalf muffinvormpjes in met boter. In mijn geval, hoefde dat niet want ik gebruikte mijn gewonnen Pâtiliss muffinvorm van Le Creuset. Tjah, waar een leuk recept van eclairs allemaal niet goed voor is. ;-)

Rol het bladerdeeg uit en steek er cirkels uit van 8 à 12 cm diameter. Bekleed de muffinvormpjes met het bladerdeeg en verdeel er het erwtenbeslag over. Besprenkel met de rest van de geraspte parmezaan en zet 35 minuten in de oven tot de quiches mooi goudbruin zijn.

Haal de erwtenquiches uit de oven en laat enkele minuten rusten voor je ze ontvormt. Serveer de quiches koud of warm.

Bron: recept uit het magazine 100 toprecepten lente, extra editie nr 47 van Knack Weekend.

Ik moet iets bekennen. Ik raak snel enthousiast. Maar dan écht enthousiast. Een beetje over-the-top enthousiast. Dus toen ik dit recept op Pinterest ontdekte (where else?), was ik helemaal door het dolle heen:
1. een recept met Oreo's, I love them!
2. een recept met chocolade (en ik had net 2 zakken voor de prijs van 1 gekocht bij Valrhona),
3. nog een recept dat in mijn favoriete bakvorm kon (da's na de kilometertaart met vijgen en aardbeien en de kilometertaart met rabarber al de 3de taart op nog geen maand!)
4. het hoefde niet in de oven, toch ook mooi meegenomen met de temperaturen die we nu hebben.

Wel, al dat enthousiasme werd niet getemperd na het maken en proeven. Dit is een taart voor echte chocoholics. De krachtige smaak van de cacao is nadrukkelijk aanwezig. Dit is chocolade in zijn pure essentie. Ik kwijl nog na... ;-)

Nodig voor 1 taart

Voor de Oreo korst:
300 g Oreo's
100 g boter, gesmolten

Voor de chocoladeroom vulling:
190 g room 40% vet
200 g donkere chocolade
50 g boter

Voor de afwerking:
4 of 5 gehalveerde Oreo's
Chocolade druppels

Bereiding

Doe de Oreo koekjes in een blender en pulse tot je grove kruimels bekomt. Voeg de gesmolten boter toe en blend tot een homogene massa.

Doe de mengeling in een langwerpige bakvorm (bij voorkeur met een uitneembare bodem wat het makkelijk maakt om de afgewerkte taart eruit te halen) en druk goed aan op de bodem en de zijkanten tot je overal een even dikke laag krijgt. Zet de vorm in de diepvriezer terwijl je de chocolade vulling maakt.

Breng in een sauspan de room aan de kook. Neem de pan van het vuur en voeg de gehakte chocolade en boter toe. Laat 5 minuten rusten. Roer dan tot alles opgelost is en je een gladde ganache bekomt. Giet de chocolade vulling over de Oreo korst en werk af met enkele gehalveerde Oreo's en chocoladedruppels.

Zet minstens 2 uur in de koelkast en liever nog een hele nacht. Haal de taart uit de vorm, serveer en geniet!

Bron: recept van de Spaans- en Engelstalige blog La Receta de la Felicidad.

Ik heb me het voorbije weekend eens goed laten gaan. Eerst in de solden in Rijsel: 2 jurkjes, 1 broek, 1 pull, 1 paar sandalen en 5 T-shirts! En daarna bij kookatelier Doen in Gent: 6 mini-baba au rhum vormpjes, 1 speciaal bakmatje voor macarons (ik heb er een, maar dat was te weinig), allerhande leuke Kilner jars en bokaaltjes én alsof dat nog niet genoeg was, heb ik ook nog een bestelling geplaatst van 5 verschillende petits fours bakvormpjes (van elks 5 stuks uiteraard!). Die waren niet binnen. Dus moet ik nog terug. Héél gevaarlijk om weer in de verleiding te komen...

Ik ben het 'ik-beslis-snel' type. Bevalt iets mij, dan ga ik ervoor. Ik heb inmiddels afgeleerd om aan de verleiding te proberen weerstaan. Want dan heb ik achteraf spijt en rijd ik toch terug. Ik moet trouwens dringend, superdringend naar Brugge want ik spotte daar vorige week in een brocante winkeltje het allerleukste koffieserviesje ever voor 30 EUR.

Terug thuis met mijn koopjes begon het leukste: de zoektocht naar de recepten die ik zou/wou maken. In de bokaaltjes moest de exotische confituur komen die ik jààààààren geleden eens gemaakt had in mijn Thermomix toen ik daar werkte. We schrijven anno 2008. Die was zo lekker dat ze me altijd is bij gebleven. Gelukkig had ik nog de contactgegevens van de Advisor Michèle die me toen het recept gegeven had. Een Facebook berichtje en een mailtje later kon ik aan de slag.

Nodig voor 3 bokaaltjes van 400 g:

1 ananas

1 mango

3 passievruchten

Geleisuiker volgens de hoeveelheid fruit of speciale geleisuiker (1 kg fruit / 500 g suiker). Ik gebruikte Maxi-Fruit voor nog minder suiker: 1,500 kg fruit / 500 g suiker.

Zonder Thermomix

Versnijd het fruit in kleine stukjes en weeg het af.
Meng het klaargemaakte fruit met de nodige suiker. (Bij mij was dat 1140 g fruit en dus 380 g Maxi Fruit suiker.)
Laat het mengsel van fruit en suiker minstens 3 uur rusten.
Giet de massa in de kookketel. Zorg ervoor dat de kookketel hoogstens voor de helft gevuld is.
Verwarm de massa al roerend tot ze aan de kook is gebracht.
Nu begint de kooktijd: laat de massa 4 minuten, steeds roerend, borrelend koken.
Vul de met heet water gespoelde bokalen met de warme confituur tot aan de rand en sluit de bokalen onmiddellijk af. Keer ze om. Klaar!

In de Thermomix

Duw op weegschaal.

Weeg alle vruchten af in de TM.

Hakken gedurende 10 à 20 sec op snelheid 5.

Voeg geleisuiker toe volgens het gewicht van het fruit (volg hiertoe de instructies op de verpakking).

Programmeer 15 à 18 min / 100 ° / snelheid 2 (volgens de hoeveelheid fruit). Ik hield het toestel in het oog en zodra het 100° bereikt had, telde ik er 4 minuten bij.

Doe de dop eraf en plaats het stoommandje erop in de plaats: zo kan de confituur goed uitdampen en vangt het mandje de spatten op.

Vul de met heet water gespoelde bokalen met de warme confituur tot aan de rand en sluit de bokalen onmiddellijk af. Keer ze om. Klaar!

Recept van Michèle Lecot, TM advisor. Ik kan je deze dame ten stelligste aanbevelen, mocht je overwegen om een TM homeparty te organiseren!

Ik moet iets opbiechten. Ik had tot vandaag nog nooit papaja gegeten. Erg he? Hoewel ik al de gezegende leeftijd van 50 lentes tel, toch nog nooit papaja geproefd! Ach, zo zijn er nog wel meer dingen, zalle: miso bv. ook niet en hondshaai, zo bedenk ik net. Nochtans de vis van het jaar. Die komt bovenaan mijn prioriteitenlijstje te staan.

Nu wat die papaja betreft, het is niet meteen mijn favoriet. Dan heb ik liever passievrucht, of meloen, of ananas. I know: ik ben precies een klein kind dat aan een nieuwe smaak moet wennen... Eten jullie graag papaja?

Placemat van Mistral Home.

Voor 4

50 g bruine suiker
Sap van 1 limoen
8 cl kokosmelk
1 papaja van ongeveer 400 g
4 cl kokoslikeur (ik gebruikte hiervoor Batida de Coco)

Bereiding

Breng de bruine suiker met het limoensap en de kokosmelk al roerend aan de kook. Zet het vuur lager en laat de siroop koken tot de suiker helemaal is opgelost. Haal van het vuur en laat afkoelen.

Schil de papaja en snijd in tweeën, verwijder de pitjes en snijd het vruchtvlees in blokjes. Mix fijn met de kokoslikeur en de siroop.

Giet het geheel in een ijsmachine en draai tot ijs. Als je geen ijsmachine hebt, kan je het papajamengsel ook in een diepvriesdoos gieten en minstens 4 uur in de diepvriezer zetten. Roer om het kwartier om met een vork tot de sorbet helemaal opgesteven is.

Schep vlak voor het serveren bolletjes van de papajasorbet met een ijsschep.

Bron: recept uit het magazine 100 toprecepten lente, extra editie nr 47 van Knack Weekend.

Maanden geleden kreeg ik van een PR-bureau een fles Negrita rum toegestuurd. Volgens het begeleidende persbericht is "deze assemblage van rums uit La Martinique, Guadeloupe en La Réunion ideaal voor alle gastronomische recepten en parfumeert hij zowel prachtige desserten als heerlijke warme cocktails. De warme en zonnige aroma's bezorgen alle bereidingen een smakelijke en exotische toets..."

Ondanks die lovende woorden, bleef die fles op het kastje in mijn eetkamer naar mij staan knipogen: 'pak me dan, doe iets leuks met mij.' Dus toen ik vorige week bij Doen in Gent binnenstapte om er mijn messen te laten slijpen (alle excuses zijn goed...) en er de allerschattigste mini-babavormpjes (diam. 65 mm) zag staan, ging ik voor de bijl. Eindelijk!

Een baba is een klassiek Frans gebakje. Het is een kleine droge cake die zich volzuigt met een lichte rumsiroop. Ik maakte de siroop met sinaasappelsap waardoor deze een mild sinaasappelaroma krijgt. De baba’s zuigen de siroop als een zachte spons op. Je kan de droge gebakjes in een afgesloten doos bewaren en ook de siroop kan koel bewaard worden (in zo'n leuk Kilner flesje met beugelsluiting bv. dat samen met de baba-vormpjes en nog een pak andere spulletjes in mijn boodschappenmandje verdween).

Ik werkte de gebakjes af met een dot slagroom op smaak gebracht met lemon curd en met rood fruit. Zàlig genieten was het. Een me-time momentje. Ik haalde zelfs mijn borduurwerk terug boven, een hobby waartoe ik door het vele bloggen en sporten helaas niet meer kom...

Nodig voor 18 kleine baba's (of moet dat babas zijn? ;-))

250 g bloem
5 cl melk + 3 el melk
3 eieren
80 g zachte boter
1 el poedersuiker
22 g verse gist
2 grote snuifjes zout
20 cl room
30 g poedersuiker
3 el lemon curd.

Voor de siroop:
350 g poedersuiker
1 vanillestok
10 cl rum

Voor de afwerking:
200 ml room 40% vet
2 el bloemsuiker
3 el lemon curd (kant-en-klaar of homemade)
Rood fruit naar keuze

Bereiding

Meng in een kom de verkruimelde gist met 3 el lauwe melk en laat 10 min. rusten.

Doe de bloem met het zout en de suiker in de kom van een mixer, voeg de opgeloste gist toe en begin te kneden.

 Voeg de eieren een voor een toe en kneed verder gedurende 5 min. Voeg vervolgens de zachte boter en de rest van de melk toe en blijf nog 10 min. verder kneden.

 Doe het deeg in een grote kom, dek het af met een schone handdoek en laat het gedurende 2 uur rijzen op een warme plaats. Het moet minstens verdubbelen in omvang.

 Boter ondertussen kleine baba-vormpjes in.

 Bereid ondertussen ook de siroop: snijd de vanillestok in de lengte middendoor en schraap er het merg uit. Meng 50 cl water in een pan met het sinaasappelsap, de suiker, het merg en de vanillestok zelf. Breng aan de kook en laat 10 minuten sudderen.

 Voeg als de siroop is afgekoeld de rum toe. Houd apart.

 Wanneer het baba deeg goed luchtig is, klop je het plat met de palm van je hand. Verdeel het over de ingeboterde vormpjes. Ik had genoeg deeg voor 18 mini baba's.

 Laat het deeg terug rijzen gedurende 45 min. Verwarm vervolgens de oven voor bij 190° C (th. 6-7).

 Zet de babas in de warme oven gedurende 15 à 20 min tot ze mooi goudkleurig zijn.

 Klop op het moment dat je de baba wil serveren de koude slagroom stijf met een elektrische mixer. Wanneer de room stijf wordt, voeg je de bloemsuiker toe. Klop de room stevig op.

 Spatel er de lemon curd voorzichtig onder en schep de room in een spuitzak met gekartelde spuitmond. Spuit een dot slagroom in de holte van elke baba. Verdeel er rood fruit naar keuze over en bestrooi desgewenst met poedersuiker.

Tip: je kan ook nog in de rum gedrenkte rozijnen onder het beslag mengen.

Bron: recept vertaald van de website van Picard.

In marketing wordt er wel eens gezegd dat iemand meerdere prikkels nodig heeft om overstag te gaan. Wel, dit recept bevestigt dat die theorie de waarheid is. Ik kreeg het recept een eerste keer onder ogen in mijn mailbox en gaf er meteen al een sterretje aan. Toen ik het nog een tweede keer tegenkwam in de Libelle Lekker en even later zelfs nog een derde keer, schoof het van onderaan mijn TO DO-lijst naar helemaal bovenaan én kwamen de ingrediënten op mijn wekelijks boodschappenlijstje.

Zeetong is op z’n best van juli tot januari en is een ware delicatesse. Het visvlees is stevig, en tegelijkertijd zacht en sappig. Door de zeer grote vraag behoort hij tot de hogere prijsklasse. Maar als je 't mij vraagt, is een zeetong elke cent waard!

Gerecht gepresenteerd in een bordje van de Perfect Imperfection collectie van Serax tableware.

Nodig voor 4 personen

Voor de groene kruidencoulis:
Verschillende bussels groene kruiden van het seizoen (munt, peterselie, dille, kervel, spinazie, …)
Zout
Ijswater

12 wulken (gekookt of zelf te koken in een court bouillon)
240 g fregola sarda (te koop in delicatessenzaken of online @ The Flavor Shop)
40 g verse geitenkaas
1 el room
4 zeetongfilets
Goede gezouten boter

Voor de afwerking volgende verse kruiden:
Wilde waterkers
Pastizz Tops
Apple blossom

Bereidingswijze

Was alle kruiden en verwijder de steeltjes. Blancheer een halve minuut in gezouten water. Dompel de kruiden onmiddellijk in ijswater en blend ze nadien met een beetje ijswater. Zo blijft hun mooie groene kleur bewaard. Dit kun je perfect vooraf maken en invriezen.

Kook de fregola 14 minuten in gezouten water.

Meng de geitenkaas en de room tot een soort crème.

Kruid de zeetongfilets met peper en zout en bak ze kort in goede gezouten boter tot ze gaar zijn. Leg de vis even apart en warm de wulken even op in dezelfde pan.

Meng 4 el kruidencoulis bij de pasta en schep uit in een diep bord. Leg daar bovenop de visfilet en de wulken. Werk af met een toefje geitenkaas en extra verse kruiden.

Bron: recept van de website vis.be

Eerlijk? Ik heb even getwijfeld of ik deze taart wel zou bloggen. Te eenvoudig voor Hap & Tap. Anderzijds moet er ook tijdens de week gegeten worden en dan moet het niet altijd superverfijnd zijn. Snel en lekker, da's het motto van deze hartige taart. Ideaal voor een blauwe maandag als deze. Niets om vrolijk van te worden: het weer niet, het voetbal niet,... Allez, dan is er toch deze taart om ons op te beuren!

Voor 4 à 6 personen

Een vel bladerdeeg
3 eieren
150 à 200 g zure room 15% vet
3 el geraspte gruyère
Kerstomaatjes
Geitenkaas (ik kies gewoonlijk voor Chavroux, maar nam per abuis Chavroux met bieslook mee, ook goed!)
Basilicum
Kippenreepjes

Bereiding

Doe in een slakom de fijngesneden kippenreepjes.
Voeg enkele blaadjes fijngehakte basilicum toe, de tot omelet geklopte eieren, de zure room, de geraspte gruyère en peper en zout.
Boter de taartvorm goed in en schik er het vel bladerdeeg in. Druk goed aan en prik in met een vork.
Giet het eiermengsel op het deeg en verdeel er de geitenkaas en de in twee gesneden kerstomaatjes over.
Bestrooi met geraspte gruyère of parmezaan en schuif in een voorverwarmde oven bij 180° C gedurende een 30-tal minuten.
Serveer lauw.

Bron: recept van de blog Recettes by Hanane.

Vorige week vrijdag was ik bij mijn grote blogidool Ann die dankzij Facebook een echte vriendin geworden is, ook in real life. Zij woont in de buurt van Sint-Truiden en Club (n.v.d.r. Club Brugge KV, mijn favoriete voetbalploeg) moest op verplaatsing naar de promovendus en dus vond Ann het een goed idee om mijn dochter en mij uit te nodigen om eerst samen iets te eten en daarna naar de wedstrijd te gaan kijken. Dat vond ik (tot nader order) ook een goed idee en dus reden we, met onze blauw-zwarte sjaals door de ruit, gezwind naar het verre Limburg.

Ann is, zoals je van een foodblogger en op de koop toe ook nog eens foodfotograaf (voor haar portfolio klik hier) verwacht, een echte foodie. Kasten en tafels vol kookboeken dus in haar gezellige living. Ik schreef het eerder al (hier), ik ben niet te vertrouwen in de buurt van kookboeken. Al snel, terwijl Ann de heerlijkste homemade limonade ever voor me maakte, begon ik in een van die boeken te bladeren en twee minuten later was ik al foto's aan het maken van dit eenvoudige, maar o zo lekkere recept!

Allez, dat het lekker was, kon ik toen pas vermoeden. Nu ja, na al die jaren heb ik daar natuurlijk wel een neus voor. Want wat is dit lekker, zeg! Man, man, man, dat ijs, dat is écht om je duimen en vingers bij af te likken! Die zwarte bessen waren minder mijn dada, maar da's persoonlijke smaak he. Het werd een super avond. Alleen de uitslag van de voetbalmatch was dat minder. Zonder zege op zak, maar wél met dit nieuwe recept (en met de sjaals op de achterbank) reden we terug naar huis.

Een paar kleine opmerkingen:
- Verwar zwarte bessen niet met blauwe bessen. Zwarte bessen zijn de cassisbessen en die zijn nu verkrijgbaar.
- Ik nam per vergissing citroenmelisse i.p.v. citroenverbena mee, maar daar was ook niks mis mee.
- Om niet voor 1 recept speltvlokken te moeten kopen, gebruikte ik havermoutvlokken.
- Die titel op de foto is een zottigheid voor ene keer, zenne. Ik merkte gewoon dat ik een 'dode' hoek had op mijn foto en heb mij een beetje geamuseerd met Photoshop. :)

Dessert geserveerd op Dusk tableware van Serax.

Voor 4-6 personen

500 g zwarte bessen
100 g acaciahoning
3-4 takjes verbena
2 el speltvlokken

Voor het karamelijs:
120 g suiker
400 ml volle melk
200 ml volvette room
3-5 korrels zout
7 eidooiers

Bereiding

Was de zwarte bessen en ris ze van de steeltjes. Doe ze in een met bakpapier beklede ovenschaal (dat maakt het straks makkelijker om de bessen en hun sap in een kom te gieten).

Voeg de honing en citroenverbena toe en meng goed.

Bak de zwarte bessen 10-15 minuten in de oven op 160° C, zodat ze openbarsten en de smaken van de honing en verbena absorberen.

Haal de bessen uit de oven en laat ze in de schaal afkoelen. Doe ze dan in een kom en zet die in de koelkast, klaar om op te dienen.

Voor het karamelijs:
Doe de suiker in een steelpan met dikke bodem en verhit zachtjes tot hij goudbruin en gekaramelliseerd is. Voeg dan melk, room en zout toe en breng aan de kook (je vindt het gebruik van zout misschien vreemd, maar je zult merken dat het de zoetheid van het ijs tempert).

Doe de eidooiers in een kom en klopt het hete melk-roommengsel er grondig door.

Giet het ei-roommengsel terug in de steelpan en zet die op laag vuur. Verhit deze crème voorzichtig en stevig roerend, tot hij een temperatuur van ongeveer 85° C bereikt. Als hij te heet wordt, krijg je roerei!

Haal de pan van het vuur zodra de crème begint in te dikken en giet door een zeef in een kom. Laat de crème een poosje afkoelen en zet hem dan in de koelkast. Roer af en toe, tot de crème helemaal koud is.

Doe de crème in je ijsmachine en draai tot stevig, romig ijs. Zet het ijs in de diepvries tot je het nodig hebt. Het ijs houdt 1-2 dagen zijn verrukkelijke romige textuur.

Serveer de gebakken zwarte bessen met karamelijs, met wat spelvlokken eroverheen gestrooid. Strooi er ook wat verse citroenverbena over.

Je kunt de zwarte bessen ook bewaren en gebruiken als jam, of compote bij pittige kaas.

Bron: recept uit Spis aan tafel.

Aan koken uit pakjes en zakjes, daar doe ik niet aan mee. Allez, of toch bijna niet. Alleen als het uit een pakje écht van prima kwaliteit is én sneller gaat én even lekker is als vers, dan zou ik het durven overwegen. Maar ik ben ook beïnvloedbaar, blijkbaar. Vorige week vertelde een vriendin mij dat zij altijd een pakje kocht om biscuit te maken. Die was volgens haar keilekker en luchtig en hij mislukte nooit...

En dus liet ik mij in het warenhuis verleiden, want ik had een pracht van een taart gezien op Pinterest, zo een hoge American style, maar daar stond geen recept bij en dus moest ik zelf een recept verzinnen. Dat zakje zou de klus wel even klaren. Dacht ik. Maar... jullie voelen mij al aankomen... ondanks het feit dat mijn vriendin mij verteld had dat het nooit mislukte én dat ook nog eens zwart op wit zo op de verpakking vermeld stond... slaagde ik er toch in om de taart in de soep te draaien. Hoezo? Ik hoefde nochtans maar 3 ingrediënten samen te voegen: 4 eieren, hét zakje en 50 ml melk. In al mijn haast - en ik ben geen rekenwonder, dat geef ik grif toe - kapte ik er een halve liter melk bij.

Tjah, mis poes! 50 ml is niet gelijk aan een halve liter! En dus startte ik helemaal opnieuw in the good oldfashioned way, want ik geef niet snel op. Wel, deze keer ging het wel goed! Voor de vulling verkoos ik mascarpone-slagroom boven klassieke slagroom: meer smaak en dikker. Makkelijker om de taart te 'plamuren'. ;-) Maar aangezien ik op het einde nog plamuursel tekort kwam, maakte ik ook nog een beetje botercrème om de taart rondom mooi af te werken. En zo werd het een B-O-M! Een goddelijke bom, dat wel.

Zo, nu weten jullie dat het zelfs bij een geoefende bakker ook al eens fout kan gaan. Wat was jullie grootste blunder in de keuken?

Nodig voor 1 taart

Voor de biscuit:
6 eieren op kamertemperatuur
200 g suiker
200 g zelfrijzende bloem + extra lepeltje bloem (bepoederen bakblik)
1 kl bakpoeder
Enkele druppels vanille-extract
Een snuifje zout
Bakspray

Voor de vulling en afwerking:
750 g aardbeien
200 ml slagroom
250 g mascarpone
3 zakjes vanillesuiker
1 zakje slagroomversteviger
Een snufje zout

Bereiding

Voor de biscuit:
Verwarm de oven voor tot 180°C.

Bestuif een springvorm met bakspray en bepoeder nadien met een dun laagje bloem.

Breek de eieren in de mengkom van de keukenmachine. Laat de machine draaien en voeg de suiker toe zodra de eieren geklutst zijn. Laat de machine tot 10 minuten draaien, tot ze veranderd zijn in een schuimig wit mengsel, waarin de suikerkorrels zijn opgelost.

Voeg druppels vanille-extract toe, een snuifje zout, wat bakpoeder en spatel alles door elkaar.

Weeg de bloem en zeef ze bij het beslag. Meng alles zorgvuldig en voorzichtig zodat je geen klontertjes overhoudt. (Het volume zal een beetje verkleinen door de ‘zware’ bloem.)

Spatel het beslag in de bakvorm en schuif het in de oven van 180°C. Bak het gedurende ongeveer 40 minuten tot een luchtig biscuit. Ontvorm het gebak en laat het afkoelen. Bereid intussen de mascarpone-slagroom met aardbeien.

Voor de mascarpone-slagroom:
Doe de mascarpone in een kom met ± 2 el. van de slagroom.

Klop de rest van de slagroom stijf met de vanillesuiker, slagroomversteviger en zout.

Klop in de andere kom de mascarpone los en voeg de stijve slagroom toe. Klop het geheel nog kort door tot alles gemengd is.

Spoel de aardbeien schoon, laat ze uitlekken en verwijder dan pas de groene kroontjes. Snijd een deel van de aardbeien in plakjes van enkele millimeters dik en de rest in brunoise. Meng deze laatste onder de mascarpone-slagroom.

Afwerking

Snij de afgekoelde biscuit in drie (of vier) gelijke schijven. Ik gebruikte hiervoor een handige taartsnijder.

Leg de twee (of drie) bovenste schijven biscuit opzij. Laat de onderste op je werkvlak liggen of leg die meteen op je taartstaander. Dan hoef je de taart niet meer te verplaatsen. Da's nog zo handig met zo'n hoge taart! ;-)

Lepel een laag slagroom op de bodem en strijk de room glad. Schik hier plakjes aardbei op. Leg de volgende schijf biscuit er bovenop. Druk ze heel voorzichtig aan.

Herhaal het beleg: slagroom en plakjes aardbei.

Draai de ‘hoed’ van biscuit om en leg de schijf koek op de taart, met de kruimzijde naar boven.

Schep er een flinke laag slagroom bovenop en strijk de zoetigheid gelijkmatig over de taart. Gebruik kleinere porties room om de randen van de taart ook te voorzien van een egaal slagroomlaagje (of zoals in mijn geval nog extra boterroom). Werk hiervoor bij voorkeur met een kleine spatel.

Werk de taart af met hele aardbeien en takjes munt of citroenmelisse.

Bron: recept van Jeroen Meus voor de biscuit (maar dan zonder de boter) en recept van Smulweb voor de mascarpone-slagroom.

Toen ik onlangs voor de allereerste keer aan de slag ging met papaja (klik), begon ik na te denken over dingen waarmee ik nog nooit gekookt had en het eerste dat bij mij opkwam, was hondshaai. Uitgeroepen tot vis van het jaar 2015 door VLAM en mij totaal onbekend.

Hondshaai is een kleine haaiensoort die bij ons een vaste kustbewoner is en die max. 80 cm groot kan worden. Hij voedt zich met kleine visjes, weekdieren en kreeftachtigen, wat zijn vlees heel smakelijk maakt. Het is een mooie vis met kleine lichtbruine tot roodbruine vlekjes op zijn rug en flanken en een lang lenig lijf. Zijn vel is echter hard als schuurpapier, waardoor hij altijd panklaar wordt verkocht.

Het is een makkelijke vis om te eten, zonder graten, enkel kraakbeen zoals rog. Kijk bij aankoop naar de kleur van het vlees: hoe roder, hoe verser! Hondshaai is een lekkere, relatief goedkope vis waar je veel kanten mee uit kunt: bakken in boter of gearomatiseerde olie, pocheren, roken, roosteren op de BBQ en inleggen in zuur. Het is een perfect alternatief voor zeepaling.

Tot zover mijn "wikipedia" uitleg. Mijn ervaring nu. Dit is inderdaad een heel lekkere vis en makkelijk te bereiden. Wij aten hem deze keer koud met een veelkleurige tomatensalade in een jasje van teriyakisaus en sesamzaadjes. Gezond en mooi!

Nodig voor 4 personen

1/2 kg hondshaai, panklaar in stukken van ca. 5 cm
1 dl kippenbouillon
1/2 dl witte wijn
1/2 dl teriyakisaus
1 el sesamzaadjes
Olijfolie
100 g gekookte quinoa (ik had geen quinoa in mijn voorraadkast en koos voor bulgur)
2 el fijngesnipperde bieslook
1 coeur de boeuf tomaat
1 trostomaat
1 honingtomaat
1 minitomaatje rood, 1 oranje en 1 geel
1 Green Zebra tomaat
Peper en zout
Enkele schilletjes van tomaat
4 lavasblaadjes (vond ik niet en liet ik weg)
1 sucrinesla (vond ik ook niet en verving ik door ijsbergsla)

Voor de saus:
30 g mosterd
20 g tomatenketchup
40 g room
10 g gehakte dille

Bereiding

Pocheer de hondshaai 5 minuten in de bouillon met witte wijn, laat uitlekken en bak krokant in wat olijfolie.

Glaceer met teriyakisaus en bestrooi rondom met sesamzaadjes.

Werk de koude quinoa af met een scheutje olijfolie, bieslook, peper en zout.

Snij alle tomaten in stukken (kleintjes in 2, grote in 4), meng en maak de salade aan met olijfolie, peper en zout.

Meng alle ingrediënten voor de saus en klop op tot de gewenste dikte.

Frituur de tomatenschilletjes en de lavasblaadjes ca. 30 sec. in olie van 170° C.

Verdeel de tomaatjes over de borden, leg er stukjes gelakte hondshaai bij en werk af met gefrituurde tomatenschilletjes en lavas en stukjes sucrinesalade. Besprenkel met de saus.

Bron: recept van Stijn Bauwens van Bistro De Kruidenmolen in de weekendbijlage van het Nieuwsblad van 18 juli.

Onlangs kreeg ik een ongewone uitnodiging in mijn mailbox: of ik zin had om de fotoshoot van een kookboek mee te maken? Nou, dàt leek me wel leuk! Is weer eens iets totaal anders, maar het sluit wel perfect aan bij mijn interesses. Dus zei ik meteen ja, niet beseffende dat Diest wel bijna 2 uur uit de buurt is van Lochristi (zeker met de werken op de E40)... Ik verklapte het jullie eerder al: ik ben nogal het 'snelle beslissers type'. Maar ja, de beschrijving van het boek zag er dan ook héél veelbelovend uit...

"Witlov is het cateringbedrijf van Dirk Gilis en Filip Fransen en we gaan samen met hen een boek maken rond feesten/koken voor grotere groepen zonder stress. Herinner je je nog toen moeder vroeger een feest gaf in huis en ze daar een halve dag boodschappen voor deed en anderhalve dag in haar keuken stond te doen alsof ze geen stress had? Tijdens het feest wroette en zweette ze verder totdat het feest voorbij was. Gelukkig waren er nog de tantes die de pijn wat verzachtten door mee af te wassen. Toen het feest gedaan was, was eindelijk iedereen klaar met werken… En moeder zuchtte puffend op de zetel, voldaan maar doodmoe.

Als je thuis een feest geeft, dan is het de bedoeling dat iedereen mee kan genieten. Omdat we met Witlov merken dat families en vrienden soms tot een twintigtal personen uitnodigen thuis zonder dat er een traiteur/cateraar aan te pas komt, willen we graag onze kennis met je delen zodat het ook voor jou als thuis-chef in je keuken plezant blijft.

Dat doen we door gedeeltelijk te steunen op een aantal klassieke gerechten van over de hele wereld en daar dan toch veel ideeën rond te geven naar hedendaagse combinaties. Zo kan je je huidige kennis optimaal gebruiken en toch frisse feestelijke gerechten op tafel zetten. Pas op, in de keuken staan blijft altijd werken natuurlijk, maar met wat organisatie en originele invalshoeken bereik je vaak meer WOW-effect dan met moeilijke texturen.

Wij kiezen vaak voor de klassieke “service à la Française à domicile”. Dat betekent in feite dat je schotels klaarmaakt voor meerdere personen en die op tafel zet. Punt. Zonder voor iedereen een apart afgewerkt bord te maken, want dan wordt je eten soms snel koud gezien er bij de meeste mensen geen professionele warmtebruggen, grote combi-steamers en 6 of meer gasbekkens etc aanwezig zijn. Juist of niet?

Flessen water en wijn worden ook op tafel gedeponeerd. Dan kan daar ook nog wat over gezeverd worden door de nonkels of de wijnkenners onder de vrienden. En dan is het aanvallen en smikkelen! Sharing dinner noemen we dat ook wel, om het eens in het Engels te zeggen. Dus niet teveel stress, alles goed op voorhand ‘mise en placen’ en dan kan je als kok ook mee een glas drinken als je genodigden in de living staan te popelen.

Onze recepten zijn vaak gemaakt voor 8, 10 of zelfs 20. Want ja, de meeste eettafels in de living zijn voor maximum 8 mensen, maar je kan er ook de tuintafel bijzetten en daar een tafellaken over zwieren. Feest betekent volgens ons gezelligheid, samen klinken tetteren en lachen, smikkelen, etc.
Feest maak je niet met de nieuwste set glazen of dure borden, maar met lekkere wijn in de glazen, met lekker eten op tafel en vooral met als gastheer zélf aanwezig te zijn. Niets zo zielig als een feestdiner waar de chef geen tijd heeft voor zijn gasten."

Om hun kookboek te financieren, organiseren ze een aantal sharing dinners en tegelijkertijd is dit het moment om shoots te doen voor het boek. Na de shoots in Kasteel-Hoeve Oplombeek in Gooik en in Le domaine boisé de la Fresnaye in Dworp en die in het Kasteelklooster Sint-Jansberg in Zelem (Diest) waar ik op aanwezig was, staan er nog 2 sessies op de agenda: op 19 augustus 2015 20u le 202 in Elsene (Brussel) en op 2 september 2015 20u Park van Beervelde (Gent). Wil je hierop aanwezig zijn? Inschrijven kan zolang er plaatsen beschikbaar zijn via dirk@witlov.be.

Het boek verschijnt in het najaar en wordt uitgegeven door Borgerhoff-Lamberigts.
De 250 (!) recepten worden heel mooi in beeld gebracht door Melvinkobe Photography (mijn eeuwige dank voor de foto's die ik in avant-première kreeg om in deze blogpost te gebruiken!): pictures are worth a thousand words!

Ik heb 2 favoriete chefs. Eerst en vooral is er David Selen van het gelijknamige restaurant uit Bissegem bij wie ik maandelijks in de keuken op kookles ga. En dan is er Jo Nelissen. Vroeger chef van zijn eigen restaurant Saint Amour in Brugge, maar sinds enkele jaren voltijds leraar aan hotelschool Spermalie. Ik had het genoegen om Jo al twee jaar als leraar te hebben en nog krijg ik er niet genoeg van: Jo slaagt er immers keer op keer in om recepten te maken die 1. heel mooi ogen, 2. super lekker zijn en 3. goed haalbaar zijn, zelfs voor de thuiskok! Echte pareltjes!

Toen ik op de website van Gastrovita ontdekte dat de sympathieke Mariola een les inplande met Jo, twijfelde ik dan ook geen moment en schreef mij in. Wel Jo is nog geen haar veranderd en loste alle verwachtingen 100% in. Op het menu 3 hapjes: een Zuiderse gazpacho, deze oester met granité en een hartige éclair. Als voorgerecht een toast champignon met soubise en hammousse. Hoofdgerecht was een dorade royale met kokkels, mosselen en quinoa. En als dessert kregen we een brownie met cuberdon roomijs en rood fruit. Geen zorgen, al deze recepten verschijnen binnenkort op deze blog.

Maar nu over naar de essentie van deze blogpost: de oester met granité. Ik heb het doorgaans niet zo voor oesters. Mijn allereerste oester at ik pas in december 2014 toen Jeroen De Pauw hem voor mij klaarmaakte op het Delhaize event en ik niet genoeg haar op mijn tanden had om hem te zeggen dat ik geen oesters lustte. Maar deze oester is anders. Ik zou het een 'instapmodel oester' durven noemen. Echt een aanrader voor wie normaal geen oesters lust, maar het er toch eens op wil wagen. Niet alleen countert de friszure granité de zilte smaak van de oester perfect, maar bovendien onttrekt de granité de oester aan het zicht. Je hoeft je ogen dus niet te sluiten voor je de glibberige zeevrucht naar binnen werkt. Eerste hapje van Jo: een dikke 9!

Nodig voor 8 personen

8 oesters
Grof zeezout
1/2 komkommer

Voor de granité van citroenverbena:
2 dl citroensap
250 g water
40 g suiker
Zeste van 1 citroen
2 takjes citroentijm
10 takjes citroenverbena
Enkele druppels groene kleurstof

Bereiding

Open de oesters.
Steek met een kleine Parisiennelepel bolletjes uit de komkommer.
Meng het zeezout met een beetje water tot het aan mekaar plakt en schep het op een bord. Zet de oester hier netjes in vast.

Voor de granité van citroenverbena:
Breng het water, citroensap en de suiker aan de kook en voeg de verbena en tijm toe.
Laat goed trekken en zeef door een zeef.
Giet deze massa uit in een brede platte schaal en zet die in de diepvriezer. Roer de granité regelmatig door met een vork zodat je een schilferachtige structuur bekomt.

Afwerking

Schep wat komkommerbolletjes op de oesters en schraap met een vork de granité erover.
Werk desgewenst af met een takje dille en een eetbaar bloempje.

Bron: recept van Dhr. Jo Nelissen voor Gastrovita.

Toen ik na het maken van mijn karamelijs 7 eiwitten over had, wist ik meteen wat ik wilde. Ik zou een jaar nadat ik de review van het boek Meringue, Zoet, zalig en oogverblindend schuim schreef eindelijk proberen om gekleurde meringues te maken. Ik beloofde toen, op 14 juli 2014, dat ik rap de theorie van de The Meringue Girls om snel én makkelijk unieke kleurtjes aan meringues te geven, in de praktijk ging brengen... Nu ja. Wat is rap? Alles is relatief, natuurlijk...

Wel, wat heb ik geleerd?
1. De beproefde techniek van de The Girls om meringue te maken werkt écht. Zij kiezen steevast voor een kruising tussen Zwitsers en Italiaans schuim, waarbij de suiker eerst wordt verhit in de oven om daarna bij de geklopte eiwitten te worden gedaan. Tijdrovend, maar wél succesvol.
2. Ik mag gerust nog wat kwistiger met kleurstof op mijn spuitzak omspringen. Het effect was er, maar nog te discreet naar mijn goesting. Ik wil meringues waar de kleur van af spat! Er volgt dus binnenkort nog een poging. Binnen een half jaar of zo. ;-)

Nodig voor een 50-tal meringues (ik had er 25 met Nutella en 25 met aardbei)

150 g scharreleiwitten (5 middelgrote eieren)
300 g fijne kristalsuiker

Werkwijze

Bekleed eerst een grote bakplaat met bakpapier.

Verwarm de oven voor op 200° C. Bekleed een braadslee met bakpapier, schenk de fijne kristalsuiker erin en zet hem 5 minuten in de oven tot de randen net gaan smelten. Door de suiker te verhitten lost die gemakkelijker op in de eiwitten en wordt het mengsel stabieler en glanzender.

Weeg intussen de eiwitten in de mixerkom of een mengkom die niet van plastic is. Zorg dat de kom en garde(n) vetvrij zijn. Begin langzaam te kloppen, zodat er kleine stabiliserende belletjes ontstaan. Voer dan de snelheid op tot het eiwit stijve pieken vormt en je de kom ondersteboven kunt houden zonder dat het eiwit eruit valt.

Houd het mengsel goed in de gaten en stop met kloppen voordat het er vlokkig gaat uitzien, want dan is het mengsel te lang geklopt en verliezen de proteïnen aan elasticiteit.

Als het goed is, kun je de suiker nu uit de oven halen. Verlaag de oventemperatuur tot 100° C. Laat de ovendeur op een kier staan om het afkoelen te versnellen.

Zet de mixer weer op de hoogste stand en voeg één voor één volle eetlepels hete suiker aan de stijven eiwitten toe; zorg dat het eiwitschuim steeds weer stijve pieken vormt voordat je een nieuwe eetlepel suiker toevoegt. Kleine klontjes suiker zijn niet erg, maar pas op met grotere brokken gekaramelliseerde suiker van de randen van de braadslee; die lossen moeilijk op.

Blijf als alle suiker is toegevoegd nog 5-7 minuten op de hoogste snelheid kloppen. Neem een beetje van het mengsel tussen je vingers: als het nog korrelig aanvoelt, blijf je op de hoogste stand kloppen tot alle suiker is opgelost, het mengsel glad is en de kom wat koeler aanvoelt. In dit stadium wordt het mengsel nog steeds iets dikker. Het is klaar voor gebruik als het als een mooie, gladde, glanzende piek op het topje van je vinger blijft staan.

Op dat moment verdeelde ik de meringue in 2 helften. De ene helft bracht ik op smaak met (gezeefde) aardbeienconfituur en kleurde ik met rode kleurstof, de andere helft bracht ik op smaak met (opgewarmde en vloeibaar geworden) Nutella. Ik drizzelde er ook nog wat vloeibare Nutella over. Zie hieronder hoe je best tewerk gaat voor het toevoegen van smaak en kleur.

Als je de meringues in de door jou gekozen vorm en grootte op de met bakpapier beklede bakplaat hebt gespoten (laat daarbij een paar centimeter tussen elke vorm), bak je ze op 100° C in de oven.

Mijn schuimpjes moesten ca. 50-60 minuten worden gebakken. Haal ze uit de oven zodra je ze gemakkelijk van het bakpapier kunt tillen en de onderkant heel blijft.

Als de meringues gaar zijn, laat je ze op de bakplaat afkoelen.

Meringues zijn 2 weken houdbaar, afgedekt met plasticfolie of in een luchtdichte trommel en opgeborgen op een koele, droge plaats.

Toevoegen van smaak en kleur aan schuimpjes

Om schuimpjes te kleuren, keer je je spuitzak binnenstebuiten. Plaats de spuitzak over een fles of kan, zodat hij vanzelf blijft staan. Schilder met natuurlijke voedingskleurstof en een schoon penseel dikke strepen van de bovenkant tot halverwege de spuitzak (ongeveer 5 strepen).

Keer de spuitzak weer terug en schep het stijven meringuemengsel er voorzichtig in.

Het mengsel moet er goed strak in zitten, het mag geen luchtbelletjes meer bevatten.

Knip met een schaar de spuitzak zo af dat een gat van ca. 2 cm doorsnede ontstaat.

Spuit om te beginnen kleine stipjes van het mengsel op de 4 hoeken van de bakplaat en gebruik die stipjes om het bakpapier ana de bakplaat vast te plakken.

Nu kan je de schuimpjes opspuiten. Voor de aardbeienversie gebruikte ik mijn Wilton 2D en voor de Nutella een Wilton 1M spuitmondje.

Bron: recept uit Meringue, Zoet, zalig en oogverblindend schuim.

Terwijl jullie dit lezen, zit/lig ik met mijn luie kont in Spanje. Zo ergens halverwege tussen Barcelona en Valencia. In mijn favoriete B&B van onze Vlaamse vrienden, Philip & Hilde: La Puerta del Sueno (normaal moet er zo'n rare krul op de n, maar die vind ik niet op mijn klavier). Mijn principe is: "when in Spain (or whatever country), eat like a local". Voor Spanje denk je daarbij misschien eerst aan paella, maar zo'n koud soepje als tapa bij een cava op een zonovergoten terraza vind ik ook helemaal prima! Olé!

Nodig voor 16 personen
Voor de gazpacho:
2 rode paprika's
4 vleestomaten
1 el tomatenpuree (ik zweer bij die nieuwe van Selezione del Maestro van Elvea, wat een schattig bokaaltje en 100% bio!)
200 g wit brood
2 dl melk
2 teentjes look
Zeezout
Peper
1 citroen
Olijfolie
2 dl slagroom
3 dl water

Voor het garnituur:
250 g mascarpone
20 g vers gesneden basilicum
20 g gehakte dragon
20 g gehakt kervel
20 g gesneden bieslook
1 rode paprika
16 kerstomaten
Tijm
Look
Olijfolie

Voor de afwerking:
Groene kruiden
Ijsblokjes
Olijfolie

Werkwijze

Ontvel met een brander de 3 paprika's (2 voor de soep en 1 voor het garnituur). Snijd ze in de lengte doormidden en verwijder de zaadlijsten en zaadjes.
Snijd 1 paprika in fijne brunoise en zet koel weg.
Week het wit brood met de melk.
Emondeer en concasseer de tomaten.
Snij de paprika's in fijne plakjes en cutter die fijn in een blender of keukenrobot met de knoflook, de tomatenpuree, de geconcasseerde tomaten, het geweekte brood, het water en de room.
Kruid stevig met peper en zout. Bind indien nodig nog wat bij met Gelespessa.

Voor het garnituur:
Klop de mascarpone tot een zachte massa en vermeng met de gehakte groene kruiden en de brunoise van paprika.

Bak de kerstomaatjes in een pan met olijfolie, tijm en look en kruid goed met peper en zout.

Voor de afwerking:
Giet de gazpacho in een diep bord of glaasje en serveer er ijsblokjes in zodat ze ijskoud is. In zo'n glazen buisje als op de foto is het nog leuker natuurlijk, al gaan daar wel geen ijsblokjes in. ;-)

Werk af met de mascarpone en de groene kruiden.

Bron: recept van Dhr. Jo Nelissen voor Gastro Vita.